Afdwingen van de bezoekregeling
Het gebeurt maar al te vaak: ouders die weigeren de bezoekregeling na te
komen en hun kind contact en omgang met de andere ouder ontnemen. Vaak wordt
daarbij ook de andere ouder in een kwaad daglicht gesteld, zodat het kind ook
niet meer bij deze ouder wil zijn. Het zogenaamde ouderverstotingssyndroom,
of, in het Engels, Parental
Alienation Syndrome. Dit is niet alleen ingrijpend voor de betrokken
ouder, ook voor het kind is het bijzonder schadelijk. Hem of haar wordt een
fundamenteel recht ontnomen, en wel het genieten van de aanwezigheid van de
beide ouders en familie.
Uitvoering van vonnis
Bij niet nakomen van het vonnis of de afspraken over ouderlijk gezag en de bezoekregeling,
kan de benadeelde ouder naar de rechter stappen om uitvoering te eisen. Maar
dit is niet zo makkelijk. De niet nakomende ouder kan blijven weigeren,
vluchten, niet thuis zijn...
De rechter kan wel in deze gevallen boetes opleggen voor het niet nakomen. Bij
niet betalen kan beslag gelegd worden op bijvoorbeeld de bankrekening. Maar als
de tegenpartij geen (officiële) inkomsten heeft, of juist over genoeg
economische middelen beschikt, zal dit weinig uithalen.
Als laatste civiele middel kan de benadeelde ouder vragen om een wijziging
van de voorzieningen. Hij of zij kan de rechter vragen om de ouderlijke macht, met
een beperkte bezoekregeling voor de niet nakomende ouder.
Strafrechtelijke procedure
Bij aanhoudend niet nakomen bestaat ook de mogelijkheid een
strafrechtelijke aangifte te doen. Het herhaaldelijk niet nakomen of
achterhouden van een kind is namelijk ook een misdrijf, waar zelfs
gevangenisstraf op staat. Ook in deze procedure kan de benadeelde ouder vragen
om het kind met tussenkomst van de politie op te halen bij de weigerende ouder,
en zal het kind op deze manier overgedragen worden. Men hoeft geen pedagogische
achtergrond te hebben om te begrijpen dat dit in ieder geval niet goed is voor
het kind. De strafrechtelijke procedure moet dus echt het laatste redmiddel
zijn.
Exigir cumplimiento de
régimen de visitas
Es demasiado común: padres
que niegan cumplir el régimen de visitas e impiden que haya contacto entre su
hijo y el otro progenitor. Normalmente este comportamiento va acompañado con
influir en el menor negativamente contra el otro progenitor, causando el síndrome
de alienación parental. Esto afecta mucho a los padres implicados, pero
igualmente resulta muy perjudicial para el menor. Al menor se le impide un
derecho fundamental, que es disfrutar de la compañía de ambos padres y la
familia correspondiente.
Ejecución de sentencia
Ante un incumplimiento de la
sentencia o los acuerdos de la patria potestad o el régimen de visitas, el
padre perjudicado puede acudir al juzgado exigiendo su cumplimiento. Pero no es tan fácil. El progenitor no cumplidor
puede seguir negándose, huir, no estar en casa...
En este caso el juez podrá
imponer multas. El impago se puede resolver mediante el embargo, pero si la
parte contraria no tiene ingresos, o dispone de muchos medios económicos, será inútil.
Como último remedio puede
pedir el progenitor perjudicado una modificación de las medidas, pidiendo para
si la guarda y custodia y un régimen de visitas limitado para el incumplidor.
Procedimiento penal
El incumplimiento
persistente puede dar lugar a un procedimiento penal, ya que es delito, penado
incluso con la pena de prisión. El progenitor tiene opción de pedir la
intervención de las fuerzas de seguridad para la entrega del menor. Pero
evidentemente no es agradable para el menor que sea buscado por la policía. El procedimiento penal debe por tanto ser el último
remedio.
